Rehabilitacja
Oferta
REHABILITACJA W WODZIE
„Kiedy jesteśmy otoczeni wodą, a nie powietrzem, doświadczamy czegoś szczególnego pod względem sensorycznym. Odczuwamy charakterystyczny dotyk wody na skórze, a równomierne ciśnienie hydrostatyczne oddziałujące na nasze ciało uspokaja i odpręża. Ciepła woda z reguły relaksuje, chłodniejsza zaś pobudza. Unoszenie się na wodzie daje poczucie lekkiego i nieskrępowanego ruchu. Natomiast pływanie pod prąd dostarcza nam cudownych bodźców sensorycznych. Co najważniejsze, ćwiczenia związane z wodą są przyjemnym i motywującym sposobem na zwiększenie komfortu sensorycznego i ogólnej sprawności fizycznej oraz rozwijanie umiejętności sensomotorycznych”.
N. Peske, L. Biel „Wychowując sensorycznie mądre dziecko”
Środowisko wodne stwarza ogromne możliwości do pracy z dziećmi. Poprzez działanie odciążające, ma na nie bardzo pozytywny wpływ.
Badanie procesów zachodzących podczas pracy mięśniowej w środowisku wodnym należy rozpatrywać pod względem:
- Ciśnienia hydrostatycznego wody, którego wielkość zależy od głębokości zanurzenia ciała w wodzie
- Siły wyporu, która się równa iloczynowi ciężaru właściwego cieczy i objętości zanurzonego ciała.
Wzajemny układ tych dwu sił zmniejsza do minimum pracę statyczną konieczną do utrzymania ciała (następuje prawie całkowite wyłączenie mięśni antygrawitacyjnych), odciąża stawy
i kręgosłup, obniża torus mięśniowy całego gorsetu mięśniowego. Umożliwia to dłuższe wykonywanie ruchów, które poza wodą szybko wywołują zmęczenie organizmu. Ciśnienie wody wywiera duży wpływ na ruchy klatki piersiowej i jamy brzusznej, utrudniając fazę wdechu
i zmniejszając pojemność płuc.
Prowadzenie zajęć korekcyjnych i rehabilitacyjnych w środowisku wodnym przynosi następujące korzyści:
- Wyeliminowanie ciążenia masy ciała znajdującego się powyżej miejsca schorzenia
- Uzyskanie dodatkowego wymuszonego ruchu mięśni oddechowych, głównych i pomocniczych
- Zwiększenie częstotliwości ruchów klatki piersiowej nawet przy małym wysiłku fizycznym
- Opóźnienie czasu występowania zmęczenia (odczucia bólu zmęczeniowego)
- Usprawnienie oddychania poprzez skoordynowanie oddechu z wykonywanymi ruchami ciała
W czasie zanurzenia ciała w wodzie odciążenie zmniejsza napięcie mięśni posturalnych, zwiększając tym samym możliwość autokorekcji postawy. Przebywanie w wodzie w temperaturze różnej od punktu cieplnie obojętnego powoduje reakcje powierzchownych naczyń krwionośnych. Bezpośrednio z reakcją na czyń skóry wiąże się zmiana ciśnienia krwi, jednocześnie następuje spadek tętna. Środowisko wodne wpływa korzystnie na układ oddechowy zarówno
w spoczynku, jak i podczas wysiłku fizycznego.
Samo zanurzenie ludzkiego ciała w wodzie powoduje oprócz odciążenia i zmniejszenia działanie mięśni antygrawitacyjnych, obniżenie tonusu mięśniowego całego organizmu. Ponieważ tonus mięśniowy utrzymuje stałe napięcie w stawach, uzasadnienie jego zmniejszenia wynika z utraty masy ciała w środowisku wodnym zgodnie z prawem Archimedesa. To zjawisko ma duże znaczenie dla zajęć korekcyjnych i rehabilitacyjnych. Pozycja pionowa w wodzie, połączona z obniżeniem tonusu mięśniowego (szczególnie mięśni antygrawitacyjnych w tym tak ważnych mięśni kręgosłupa), powoduje maksymalne odciążenie (rozluźnienie) układu stawowo- więzadłowego kręgosłupa i stawów kończyn oraz optymalne warunki do ćwiczeń.
Poprzez odpowiednie wykorzystanie sił działających w wodzie na organizm, możemy przyspieszać proces reaktywacji osłabionych mięśni, mieć większą kontrolę nad ciałem
i podnosić koordynację ruchową. Działanie hydrostatyczne wody oraz ciągłe bombardowanie cząsteczkami wody powierzchni ciała wzmaga działalność osłabionych mięśni i tym samym ma identyczne znaczenie jak dobrze wykonany masaż.
Rehabilitacja dzieci prowadzona w wodzie, dzięki wprowadzeniu miłej atmosfery i odcięciu uwagi od żmudnych i wyczerpujących ćwiczeń wesołymi zabawami, potrafi czynić cuda. W przyjaznym otoczeniu delikatnie chlupoczącej wody dzieciom łatwiej jest rozpocząć inerakcję społeczną, ponieważ są bardziej zrelaksowane. Dzieci nie tylko stają się bardziej otwarte na bodźce z zewnątrz, ale również sprawniejsze fizycznie i ruchowo.
METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE
Metoda ta opiera się na ćwiczeniach, zabawie, budowaniu relacji z drugą osobą. Dziecko przez ruch rozwija świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania
z nimi kontaktu. Udział w zajęciach wpływa korzystnie na rozwój emocjonalny, społeczny, poznawczy, ruchowy dziecka. Stosując tą metodę rozwijamy u dzieci:
- poczucie bezpieczeństwa, zaufania do siebie i partnera
- umiejętność nawiązywania kontaktów
- świadomość własnego ciała, umiejętność rozróżniania części ciała
- orientację w czasie i przestrzeni w środowisku zewnętrznym
- pewność siebie w poruszaniu się w przestrzeni
- kształtowanie obrazu samego siebie
- rozumienie emocji, opanowywania ich
- doskonalenie płynności ruchów
- własną inwencję, pewność siebie, inicjatywę
- koncentrację uwagi, sposób komunikowania się
- umiejętność odpoczynku
- spontaniczność ruchu i zachowań
- sprawność ruchową, wyobraźni, pojęć
- umiejętność rozluźniania się po okresie napięcia i koncentracji
INTEGRACJA SENSORYCZNA
Metoda integracji sensorycznej jest nowoczesną i skuteczną metodą diagnozy i terapii dzieci. Jest to metoda bardzo lubiana przez dzieci, często nazywana „ naukową zabawą”. Podczas wesołej zabawy w kolorowej i przyjaznej dla dzieci sali, wyposażonej w odpowiedni sprzęt oraz wiele pomocy służących do stymulacji, dostarczamy dzieciom te bodźce, na które ich system nerwowy ma największe zapotrzebowanie. Podczas zajęć dostarcza się dziecku kontrolowanej ilości wrażeń zmysłowych z systemu przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego, wzrokowego, słuchowego oraz węchowego. Zadania są tak dobrane, aby były dla dziecka interesujące, nie były ani za trudne, ani za łatwe, co buduje poczucie sprawstwa oraz poczucie własnej wartości.
Terapia integracji sensorycznej (SI) ma na celu nauczenie dziecka adekwatnego reagowania na bodźce dopływające do niego zarówno ze świata zewnętrznego jak i z ciała. Dzięki odpowiednio dobranym ćwiczeniom dziecko może poprawić sprawność motoryczną, koordynację ruchów, uwagę i koncentrację czy samoświadomość, a także funkcjonowanie społeczne i emocjonalne.
KINEZYTERAPIA INDYWIDUALNA
- ćwiczenia bierne –są to ruchy w określonych stawach pacjenta, które wykonuje fizjoterapeuta. Wykonywane są u dzieci, które nie są w stanie samodzielnie się poruszać, lub gdy ruch czynny jest przeciwwskazany.
- ćwiczenia czynno-bierne-ruchy w stawach wykonuje fizjoterapeuta, a dziecko stara się aktywnie rozluźnić mięśnie. Celem ćwiczeń jest zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśniowego.
- ćwiczenia prowadzone- fizjoterapeuta prowadzi ruch ćwiczonej kończyny stosując techniko korekcyjne lub oporowe w celu wyrobienia prawidłowego wzorca ruchu lub wzmocnienia mięśni
- ćwiczenia wspomagane- fizjoterapeuta prowadzi ruch, odciążając ćwiczoną kończynę, a dziecko współdziała w wykonywaniu ruchu w miarę możliwości. Wskazaniem do tych ćwiczeń jest osłabienie siły mięśniowej
- pionizacja i nauka chodzenia- osiąganie przez dziecko coraz wyższych pozycji, od leżenia po stanie oraz samodzielne chodzenie
- reedukacja chodu- analiza chodu, wyrobienie prawidłowego wzorca chodu, wyuczenie prawidłowego sposobu poruszania się
- ćwiczenia stabilizacji mięśniowej- to ćwiczenia mające na celu bezpieczeństwo oraz prawidłowe funkcjonowanie dziecka, wpływające na całego jego ciało. Stabilizacja ma kluczowe znaczenie dla mięśni głębokich, których prawidłowy rozwój wpływa na równowagę dziecka chociażby podczas pod czas chodu.
Galeria
Zapraszamy do kontaktu
Jeżeli powyższa oferta Państwa zainteresowała zapraszamy do kontaktu. Nasza wykwalifikowania kadra udzieli wyczerpujących informacji na temat interesujących Państwa zagadnień.